Drive me to the moon
Door: bramjacobine
Blijf op de hoogte en volg Bram en Jacobine
15 Augustus 2011 | Argentinië, San Agustín de Valle Fértil
We zijn helemaal hersteld van ons reisdipje en hebben super veel zin in deze dag! Yeah... vroeg opgestaan, snel ontbijt en onderweg naar het nationale park Ischigualasto, oftewel Valle de la luna, het maanlandschap. De rit er naartoe was wederom prachtig, ongelooflijk mooie natuur maar heel erg hobbelig. Alsof het asfalt als een lange loper over het landschap was uitgerold. Een achtbaaneffect waarbij we driemaal hebben kunnen genieten van ons ontbijt.
Ook onze chauffeur had er zin in en reed met gemak 130 km/u over die ´hobbels´, waar wij in NL max. met 30 overheen mogen... Hij sprak alleen Spaans dus dat was een goede oefening voor ons.
In het park hebben we eerst koffie gedronken en de vossen snoep gevoerd, uiteraard was dit een idee van onze gids. Vervolgens kwam de officiele parkgids bij ons in de auto. Zo kon hij ons onderweg allerlei dingen vertellen en de dieren aanwijzen. Vossen, lama´s en condors (spanwijdte 3 meter). Helaas liet de puma zich niet zien.
In het park mocht absoluut niet gegeten worden, de rotsen buiten de paden aanraken en materialen uit het park meenemen naar huis.
Zo braaf als we zijn hebben we ons niet aan deze regels kunnen houden. We hebben er wel prachtige foto´s en mooie ´maan´stenen aan overgehouden.
Op de terugweg zijn we langs Difunta Correa gereden. DC is een vrouw die in 1814 is overleden. Voor de Argentijnen is zij een heilige, de Paus moet dit nog onderkennen.
Bijna 200 jaar geleden ging zij, met haar pasgeboren kind, haar man achterna die aan het vechten was in een burgeroorlog. Van honger en dorst is zij gestorven, maar heeft zij haar kind in leven kunnen houden door deze aan haar borst te houden. Ze heeft haar eigen leven gegeven voor haar kind.
Langs de weg zie je, door heel Argentinië heen en zelfs in de omliggende landen, vereringen voor haar. Dit zijn kleine kapelletjes waar mensen flessen water neerzetten om een herhaling te voorkomen. De plaats waar zij is gestorven is nu een soort bedevaartsoord. Veel mensen gaan hier lopend heen en vragen haar om hen te beschermen. Mensen hebben bijv. een maquette van hun huis naar haar gebracht met de vraag of zij hun huis wil beschermen. Er zijn verschillende kapelletjes met bijvoorbeeld foto´s, medailles, kleine en echte auto´s, kleding e.d.. Waarschijnlijk moet je het hebben gezien om te begrijpen hoe indrukwekkend deze plaats is en hoe belangrijk deze vrouw voor de Argentijnen is. Wij waren echt met stomheid geslagen. Wellicht geven de foto´s een beetje een beeld hiervan. Meer volgt volgende week thuis.
Wij gaan morgenochtend naar Mendoza waar wij twee dagen zullen verblijven. Een stuk korter dan aanvankelijk gedacht, maar het plan is ons in het hoofd geschoten om nog een flinke omreis te maken naar het prachtige Puerto Madryn. Dé plek om walvissen te zien, en laten we nu net in het beste reisseizoen zitten!!
Tot de volgende update!
Bram & Jacobine
Zusje, gefeliciteerd met je 22e verjaardag!!!
Ook onze chauffeur had er zin in en reed met gemak 130 km/u over die ´hobbels´, waar wij in NL max. met 30 overheen mogen... Hij sprak alleen Spaans dus dat was een goede oefening voor ons.
In het park hebben we eerst koffie gedronken en de vossen snoep gevoerd, uiteraard was dit een idee van onze gids. Vervolgens kwam de officiele parkgids bij ons in de auto. Zo kon hij ons onderweg allerlei dingen vertellen en de dieren aanwijzen. Vossen, lama´s en condors (spanwijdte 3 meter). Helaas liet de puma zich niet zien.
In het park mocht absoluut niet gegeten worden, de rotsen buiten de paden aanraken en materialen uit het park meenemen naar huis.
Zo braaf als we zijn hebben we ons niet aan deze regels kunnen houden. We hebben er wel prachtige foto´s en mooie ´maan´stenen aan overgehouden.
Op de terugweg zijn we langs Difunta Correa gereden. DC is een vrouw die in 1814 is overleden. Voor de Argentijnen is zij een heilige, de Paus moet dit nog onderkennen.
Bijna 200 jaar geleden ging zij, met haar pasgeboren kind, haar man achterna die aan het vechten was in een burgeroorlog. Van honger en dorst is zij gestorven, maar heeft zij haar kind in leven kunnen houden door deze aan haar borst te houden. Ze heeft haar eigen leven gegeven voor haar kind.
Langs de weg zie je, door heel Argentinië heen en zelfs in de omliggende landen, vereringen voor haar. Dit zijn kleine kapelletjes waar mensen flessen water neerzetten om een herhaling te voorkomen. De plaats waar zij is gestorven is nu een soort bedevaartsoord. Veel mensen gaan hier lopend heen en vragen haar om hen te beschermen. Mensen hebben bijv. een maquette van hun huis naar haar gebracht met de vraag of zij hun huis wil beschermen. Er zijn verschillende kapelletjes met bijvoorbeeld foto´s, medailles, kleine en echte auto´s, kleding e.d.. Waarschijnlijk moet je het hebben gezien om te begrijpen hoe indrukwekkend deze plaats is en hoe belangrijk deze vrouw voor de Argentijnen is. Wij waren echt met stomheid geslagen. Wellicht geven de foto´s een beetje een beeld hiervan. Meer volgt volgende week thuis.
Wij gaan morgenochtend naar Mendoza waar wij twee dagen zullen verblijven. Een stuk korter dan aanvankelijk gedacht, maar het plan is ons in het hoofd geschoten om nog een flinke omreis te maken naar het prachtige Puerto Madryn. Dé plek om walvissen te zien, en laten we nu net in het beste reisseizoen zitten!!
Tot de volgende update!
Bram & Jacobine
Zusje, gefeliciteerd met je 22e verjaardag!!!
-
16 Augustus 2011 - 13:07
Ella En Jochgem:
Hi Bram en Jocobine,
Wat een supergave foto's, we zijn jaloers! Leuk om jullie avonturen op deze manier een beetje te volgen. We hebben vandaag jullie kaartje ontvangen. Wat ontzettend attent! Heel erg bedankt daarvoor en we zien jullie snel weer op de Wierde. Dan kunnen jullie onze kleine man ontmoeten! Het geboortekaartje met de naam ligt bij jullie op de mat...
liefs Ella en Jochgem -
16 Augustus 2011 - 16:48
José:
Hoi Bram en Bine,
Wat een mooie foto's!
Zo krijg je naast de geschreven verhalen een duidelijker beeld van de sfeer waarin jullie verblijven.
De foto van het vrouwtje, mooi!
Dat was een dip mét saus, want met zoveel bijzondere indrukken om je heen pak je de draad zo weer op!
groetjes van ons, kus mam -
18 Augustus 2011 - 09:05
Jan:
wat een mooie foto's zeg
Wat gaat de tijd snel he? Volgende week alweer terug, schreven jullie in het stukje. Maak er mooie dagen van en hopelijk gaan jullie de walvissen zien.
Hier is alles nog onder controle.
Groeten, jan en hilda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
